Omruilen
‘Lieverd, gefeliciteerd met je verjaardag,’ zegt Erica opgewekt en overhandigt haar man het cadeau.
‘Dank je, ik zie het al: weer een boek.’
Het goudkleurige papier valt in flarden op de grond en hij leest de titel: ‘Spiritueel geldbewustzijn’.
‘Wat moet ik dáár nu mee!’
‘Lees de achterflap, schat.’
Hij leest hardop: ‘Wie geld uitgeeft, bereikt anderen die het verdiend hebben. Wie geld vraagt, schat zichzelf op waarde.’
‘Geweldig, hè!’
Hij fronst zijn wenkbrauwen.
‘Of wil je het ruilen voor ‘De orgaanklok’ of ‘Ontdek de Lichtreiziger in jou’?’
‘Kan ik jóu misschien omruilen?’
Losweken
‘Hallo Lucinda, mag ik even bij je uithuilen?’
‘Altijd, meissie, wat is er?’
‘Gisteren gaf ik Piet het boek cadeau, dat jij me aanraadde en wat dacht je?’
‘Vertel.’
‘Hij vond het spiritueel gezever.’
‘Je moet geduld hebben. Zijn wortelchakra staat nog niet open.’
‘Ik weet niet of hij ooit zover komt.’
‘Ieder mens heeft het goddelijke in zich. Ook jouw Piet.’
‘Wat moet ik doen? We groeien steeds verder uit elkaar.’
‘Maak een bad voor hem met etherische oliën. Dan ontspant hij.’
‘Hij wil niet baden in zijn eigen vuil.’
‘Toch proberen: zijn oude ik moet losweken.’
Blootsvoets
Erica loopt op haar blote voeten door een herfstbos. Af en toe staat ze stil om de natte bladeren te voelen.
‘Je moet aarden’, had haar vriendin gezegd, ‘Huidcontact maken, dan neem je de vrije elektronen in je op. Je voelt je fitter.’
Het zachte mos is een weldaad voor haar voeten. Er kriebelt een worm tussen haar tenen. Voorzichtig beweegt ze haar voet over een paddestoel. Zo zou het altijd moeten zijn, het voelt als
thuiskomen.
Als ze de kamer binnenkomt, zit Piet met zijn blote voeten op de salontafel.
Ze snuift de geur van zijn sokken op.
Zoekers en vinders
Al vroeg gaan Erica en Lucinda op pad. Ze dragen slechts een kleine rugtas met de hoogstnoodzakelijke spullen. Beiden verheugen zich op een spiritueel weekend in de bossen met workshops van Wikje
Wiggelaar.
‘Ben je een zoeker of een vinder?’ vraagt Wikje. ‘Zoekers zijn mensen die willen groeien. Vinders willen aan de slag. Zij zijn meer materialistisch.’
‘Wij zijn zoekers,’ fluistert Lucinda. Wikje kijkt stralend de kring rond: ‘Alweer een groep met alleen maar zoekers. Zij hechten niet aan vinden. Alles is altijd al aanwezig.’
Erica knikt. Een helder inzicht breekt door: haar Piet is een vinder.
Wikje
Met een zucht zijgt Wikje Wiggelaar neer op haar ribfluwelen bank. Ze drinkt een glas wortelsap met limoen.
Het was een heerlijke, ontvankelijke groep, mijmert ze. De oefening voor het openen van de zonnevlechtchakra’s verliep soepel.
Nu is het háár tijd om op te laden.
Ze trekt een zachtblauwe healingkaart en leest:
‘Je mag rust nemen; je verdient het; integreer deze rust in jezelf.’
Wikje sluit haar ogen en laat deze boodschap diep indalen.
Als ze haar ogen weer opent, is het tijd voor de administratie. Getallen met meer dan drie nullen dansen op het papier. Intens geniet ze.
Winnen
Piet stapt het café binnen voor de wekelijkse biljartavond. Zijn vrienden zitten al aan de vaste tafel met een glas bier.
‘Ha, die Piet. Heb jij nu een boek bij je?
‘Ik kreeg het van Erica voor mijn verjaardag.’ Hij laat de titel zien:”Spiritueel geldbewustzijn”.
‘Hahaha, ga je zweven, Piet?’
‘Nee, maar er staat wel iets heel goeds in. Het komt erop neer dat je krijgt wat je verdient en weggeeft wat de ander verdient.’
‘Abracadabra, Piet, wat bedoel je precies?’
‘Heel simpel: vanavond verdien ik gratis biertjes en jullie geven ze mij.
Een win-winsituatie voor allemaal.’
Twijfel
‘Wie ben je geworden?’ vraagt hij haar met wanhoop in zijn stem. ‘Waar is mijn vrolijke Erica gebleven?’
Zij kan alleen maar stamelen dat ze nog steeds dezelfde is, maar twijfel knaagt aan haar.
In bed kan ze de slaap niet vatten. Zij woelt, hij snurkt. Ze probeert haar ademhalingsoefeningen te doen die ze leerde bij Wikje, maar tevergeefs.
Ze verlaat het bed. De tegels van de badkamer verkillen haar voeten.
Eenmaal beneden trekt ze een Engelen Orakelkaart:
‘Als je rustig afwacht, krijg je wat je verlangt. De engel Azure zal je daarbij helpen.’
Een glimlach verlicht haar gezicht.
Kundalini
‘Piet, we zouden meer samen moeten doen.’
‘Wat dacht je van een dagje strand?’
‘Leuk, maar ik bedoel samen iets spiritueels beleven.’
Piet zucht: ‘Daar gáán we weer.’
Enthousiast laat Erica hem een folder zien: ‘Ik denk eerder aan kundalini-yoga?’
‘Wát?’
‘Yoga voor zoekers naar het oorspronkelijke licht van de ziel.’
‘Ik lig liever in de zon.’
‘Als je het goddelijke zoekt, ontwaakt het licht in jezelf, ook als het donker is.’
‘Meissie, waarin ben je verzeild geraakt. Ik ken je niet meer terug.’
Erica laat haar hoofd hangen.
‘Lieverd, laten we ouderwets kundalini bedrijven op het strand.’
Gezond
Met een rood hoofd vol vlekken zit Erica aan de ontbijttafel. Tegenover haar zit Piet. Hij smeert een dikke laag pindakaas op zijn boterham en daarbovenop een hoeveelheid chocolade
hagelslag.
‘Dat is toch niet gezond,’ roept Erica.
‘Maar wel lekker,’ antwoordt Piet.
Erica neemt een hap havermoutpap, bereid met amandelmelk en daarin gojibessen. Vol eiwitten, vezels en vitaminen.
‘Dat is toch niet lekker,’ roept Piet uit
‘Maar wel gezond,’ antwoordt Erica.
Zodra Piet naar zijn werk is, duikt Erica het tweepersoonsbed in. Haar hele lijf gloeit en haar hoofd bonkt.
Ze valt in slaap en droomt van kalfskroketten.
Ziek
Voetstappen op de trap. Gelukkig heeft Lucinda de huissleutels. Ze brengt het nu niet op haar bed uit te komen.
‘Wat fijn dat je er bent. Ik voel me beroerd.’
‘Ik ben blij dat dit gebeurt met je. Die koorts is nodig om je te reinigen en oude banden te verbreken.’
Erica zucht.
‘Zucht maar, schreeuw desnoods. Alles komt vanzelf goed. Eerst nog de pijn, de weeën en dan omarm je je innerlijke kind.’
Een stemmetje in Erica zegt dat dit allemaal clichés zijn, maar ze heeft de puf niet er iets van te zeggen.
‘De verlossing is nabij.’
Ontwaken
Verkwikt keren Erica en Lucinda terug van een bosweekend. De training die Wikje gaf over het ontwaken van de vrouwelijke energie was hartverwarmend.
‘Heel bijzonder, die baarmoederzegening,’ verzucht Lucinda. ‘Ik voelde me in contact met het meest liefdevolle deel in mezelf.’
‘Ik voel me weer echt vrouw in al mijn vezels,’ roept Erica verheugd.
‘Piet zal vast blij met me zijn.’
Ze komen aan op het station, waar ze een glas gemberthee drinken.
‘Nog even plassen voor de trein komt,’ stelt Erica voor.
Na een tijdje zoeken ontdekken ze de toiletten.
‘Nou ja zeg, ze zijn allemaal genderneutraal.’
Aardmatje
‘Piet, wat ben je toch gestrest de laatste tijd.’
‘Hoe kom je daar nu bij, Erica?’
‘Je reageert bozig en luistert ook minder naar wat ik vertel.’
‘Laat me gewoon even mijn krantje lezen.’
Haar oog valt op de advertentie: ‘Aardmatjes goed voor uw gezondheid’.
Als ze die nu eens aanschaft ...
‘Als je geaard slaapt, brengt je lichaam je elektrische lading en je stresshormonen in balans,’ leest ze.
Wikje vertelde er al over tijdens de laatste training.
Erica neemt een besluit: ze bestelt een aardmatje. Piet hoeft het niet te weten.
Het vooruitzicht op totale ontspanning doet haar stralen.
Aarden
Strakgespannen glanst het aardingshoeslaken op het tweepersoonsbed. Nu nog verbinden met de aardpen en de draad wegwerken.
Tevreden kijkt Erica naar de zilverdraden.
‘Je slaapt alsof je in het tuinhuisje naast je moestuin ligt. De helende krachten van Moeder Aarde zullen diep doordringen in al je poriën,’ beloofde Wikje. ‘Het beste effect bereik je als je
zonder kleding slaapt.’
‘Piet, vannacht slapen we als rozen, helemaal naakt,’ lacht Erica.
‘Heerlijk, meid, ben je eindelijk terug op aarde?’
‘Ja, ik was het contact met de aarde kwijtgeraakt.’
‘Dat gaan we vieren,’ zegt Piet.
De vonken vliegen ervanaf. Een draad knapt.
Dolfijn
Verkwikt ontwaakt Erica uit een diepe en droomloze slaap. Een vrije zaterdag voor de boeg. Met Piet het huis schoonmaken; hij de badcel en het toilet, zij de kamer en de keuken. Samen koffie
drinken met worteltaart.
De bel gaat en de postbode levert een pakketje af.
‘Boeiend boek over dolfijnen,’ zegt Piet.
‘Er is ook een setje kaarten bij,’ straalt Erica.
‘Eindelijk koop je iets wat mij ook interesseert.’
Dan leest hij de achterflap: ‘Ontvang van de dolfijnen boodschappen vol licht en laat je in je hart raken.’
Hij zucht: ‘Waarom is een dolfijn niet gewoon een dolfijn?’
Bron
‘heb een verrassing voor je,’ roept Piet enthousiast.
Erica kijkt hem vol verwachting aan.
‘We gaan een dagje naar het Dolfinarium. Jij mag in het water met de dolfijnen.’
‘Eh ... leuk, maar kan ik niet beter op de tribune zitten?’
‘Je maakt in het water beter contact met de dieren; je kunt ze zelfs laten zingen.’
‘Maar dan word ik drijfnat.’
‘Je krijgt een speciale waadbroek te leen.’
Erica leest in haar dolfijnenboek:
‘De dolfijnen doorzien je tot in de diepte van de oceaan. Ze brengen je naar de Bron van de Liefde.’
‘Ik wil heel graag, Piet.’
Verbonden
‘Ik vond het geweldig jou samen met de dolfijnen te zien. Je bent een prachtvrouw, Erica.’
‘De volgende keer moet je ook het water in, Piet.’
‘Ik bekijk jullie liever vanuit de verte.’
Bij thuiskomst belt Erica Wikje. ‘Ik kan bijna niet uitleggen wat ik voelde vandaag. Het is zo intens.’
‘De dolfijnen hebben zich met jou verbonden, Erica. Ze openen nieuwe dimensies. Wees niet bang voor je diepte. Duik in jezelf, neem de tijd voor je innerlijke landschap. Maak je bronnen vrij.’
Een glimlach trekt over Erica’s gezicht.
Piet neemt haar in zijn armen en kust haar teder.
Geluksplukkers
‘Piet, zullen we vandaag meelopen met de geluksroute?’
‘De wát ..?’
‘Een wandelroute voor geluksplukkers.’
‘We hebben hier samen toch alle geluk van de wereld.’
‘Ik heb de geluksapp geïnstalleerd. In onze buurt is een mooie wandeling uitgezet met allerlei activiteiten: knuffelen met koeien, een workshop ‘bouwen aan geluk’, een proeverij van geluksthee,
een experience met hemelse geuren, een stoelmassage ...’
‘Ho, Erica, even rustig aan op de vroege zondagochtend. Zoveel geluk kan ik nog niet aan.’
‘Piet, deze activiteit is geknipt voor jou: ‘Samen iets moois weven in de natuur.’
‘Daar wilde ik het juist met je over hebben, Erica.’
Zweethut
Het is aardedonker. Alleen de stenen gloeien rood.
Erica zit samen met haar vriendin Lucinda in de kring.
‘Deze hut staat symbool voor de baarmoeder van de Aarde,’ zegt Wikje, terwijl ze de stenen met kruidenwater besprenkelt. Ze reinigt de aura’s met een bundel smeulende witte salie.
‘Deel je diepste verlangens.’
De hitte is weldadig, de duisternis voelt als een veilige deken.
‘Ik verlang naar liefde,’ verzucht Lucinda.
‘Zuiverheid,’ roept iemand.
Erica ademt diep, de eucalyptusgeur dringt haar huid binnen.
Ze opent haar mond, maar de woorden komen niet.
Wikje slaat op de drum.
De frisse buitenlucht stroomt binnen.
Tijd
‘Erica, we moeten praten.’
Ze schrikt. De stem van Piet klinkt ongewoon ernstig.
‘Wat is er?’
‘Ik maak me ongerust over je. Je rent van de ene workshop naar de andere. En wat levert het je op? Het kost handenvol geld.’
Erica is beduusd, het is lang geleden dat Piet zoveel woorden na elkaar sprak.’
‘Lieverd, ik kom steeds dichter bij mijn kern. Ik voel me bevrijd, daarvoor heb ik alles over.’
‘Alles? We zouden toch ...?’
‘Geef me nog even tijd, Piet. Eerst mijn innerlijke kind koesteren.’
‘Ik wil geen ouwe kerel zijn als ik met onze zoon voetbal.’
‘Ik weet een gezellig uitje voor ons samen,’ roept Erica enthousiast.
Piet drinkt een slok van zijn koffie. ‘Wat is het deze keer?’
‘Een spirituele doe- en ervaarbeurs in de bossen met een hotelovernachting erbij.’
Diepe zucht.
‘Er zijn heel veel stands, voor jou zit er vast iets bij.’
‘Dat zal wel,’ bromt Piet.
‘Je kunt er edelstenen kopen, de drum bespelen, er zijn dromenvangers ...’
‘Houd maar op, weer meer van hetzelfde.’
‘Er zijn mediums die boodschappen doorgeven van overledenen, ook van dieren.’
‘Dat verandert de zaak. Ik zou graag willen weten hoe het Snuffie vergaat in de hondenhemel.’