Het geschenk
GertJan kijkt toe wanneer zijn ouders twee tafels tegen elkaar aanschuiven. Ze plaatsen er stoelen omheen in een grote kring. Op de tafel staan schalen met chocolaatjes, glazen met sigaren en sigaretten. Geen slingers of bloemen, geen tierlantijnen, wel asbakken. Moeder loopt nerveus rond in de keuken, zet koffie, snijdt taart en zet alvast de kopjes klaar. Vader pakt bessenjenever, advocaat en zwartebessensap uit de kelder. Over een kwartier komen de eerste gasten.
Hij gaat zitten op een stoel dichtbij de keuken. Zijn cadeau legt hij op tafel en hij frommelt aan het zachtroze lint. Maandenlang heef hij gespaard om de wedgwood kop en schotel met rozen voor zijn moeder te kopen, Hij wacht tot ze tijd heeft het geschenk uit te pakken. Zijn ouders lijken hem niet op te merken, ze zijn te druk met de voorbereidingen. De bel gaat. Luide stemmen in de gang, zoenen op de wang en de eerste gasten nemen plaats aan tafel.
'Zo, jongen, jij bent gegroeid zeg. Hoe oud ben je nu? Al twaalf? Zit je al achter de meiden aan? Toen ik zo oud was, wist ik het wel. Lekker zoenen in de hooiberg. Hahaha.’ 'Gefeliciteerd met je moeder. Heb je je cadeau nog niet gegeven?
Weer gaat de bel, de stoelen vullen zich: links de mannen, rechts de vrouwen. GertJan blijft zitten waar hij zit. Monden vullen zich met slagroomgebak, tompouces. Rond de lippen witte roomkragen. De mannen voeren verhitte discussies over geloof en politiek. De ruimte vult zich met blauwe rook van sigaren en sigaretten. De vrouwen praten over kinderen en de prijs van de boodschappen. GertJan staat op en neemt plaats bij zijn oma, die in een rustig hoekje aan het eind van de tafel zit.
'En, wat vond je moeder van je prachtige cadeau?
‘Ze heeft het nog niet uitgepakt. Er was geen tijd voor.”
Oma staat op van haar stoel, met grote passen loopt ze naar zijn moeder. Haar lippen bewegen snel en ze heeft een blik in haar ogen die hij niet vaak ziet. Moeder krijgt een rood hoofd en loopt achter zijn oma aan.
‘Zo, kerel, eindelijk tijd om je cadeau uit te pakken.’
Geritsel van papier, het roze lint valt op de grond. GertJan volgt nauwlettend de blik van zijn moeder. Ze trekt haar wenkbrauwen op; zijn oma kijkt haar strak aan.
‘Dank je wel, maar dat had je niet hoeven doen. Veel te duur, veel te luxe.’
Ze neemt de kop en schotel mee naar de aparte cadeautafel. Oma slaat een arm om GertJan heen en aait hem over zijn bol.