Al zou mijn mond zoetgevooisde klanken stamelen
of woorden weven in warmrode tinten
als jij mij niet aanraakt met zachte vingers
kan ik alleen maar zwijgen
Al zou ik duizenden goed gezinde woorden fluisteren
ze uitstrooien over de zwarte aarde
als jij ze niet begiet met jouw levende water
zouden ze in de kiem zijn gesmoord
Al zou ik je schilderen in smaragdgroene tinten
je laten zwemmen in azuurblauwe zeeën
als jij mijn oog niet betovert met je stralende aanwezigheid
was mijn inkt opgedroogd
voorgoed
NG 22-09-2021
dat je zult dansen door weidse korenvelden
met glanzende korrels die je
laat smelten op je tong
dat je de geur ruikt van klaprozen en margrieten
dat een vlinder op je hand blijft rusten
-je voelt alleen het trillen van zijn vleugels-
dat je dan even stilstaat
om naar de wolken te kijken
dat je zult wandelen langs de golven
op je blote voeten in het zand
dat je schelpen voelt tussen je tenen
de zee hoort ruizen in stereo
dat je in de avondschemering
de zon ziet verdwijnen achter de horizon
dat de hemel langzaam rood kleurt
totdat de duisternis verschijnt
dat je zult lopen op kronkelige paden
op weg naar de top van de berg
dat de dorens zacht voor je zullen zijn
als je ze niet kunt ontwijken
dat je de scherpe randen van de rots trotseert
dat je valt en weer opstaat
jezelf overstijgt en de top bereikt
en geniet van een adembenemend vergezicht
dat je zult liggen in een grazige weide
vol hemelsblauwe bloemen
die langzaam verwelken
dat je het verdriet om voorbijgaan
achterlaat in het gras dat langzaam nat wordt
totdat de zon zo fel zal schijnen
dat je tranen oplossen in haar warme stralen
alsof ze er nooit waren geweest
Nel Goudriaan, 17-07-2021
Zorgmantel *
uitgediend en afgedragen
een lap, een lor, een vod
waaraan herinneringen kleven
als kauwgum op een grauwe steen
afgeleefd en uitgedaan
een lap, een lor, een vod
waaraan het zweet kleeft
van een sleets geworden rug
gerafeld en uiteengevallen
een lap, een lor, een vod
waarin de jaren zuchten
van toegewijde zorg
ik ruik je klamme zweet
je opgedroogde tranen
ik hoor je kreunen onversaagd
meer klagen deed je niet
ik streel je, strijk over je
versleten afgeleefde huid
koester je, vertroetel je
troost je en draag je
Nel Goudriaan
01-02-2021
* Dit gedicht kreeg een eervolle vermelding in de wedstrijd MaatjeZ