Sprakeloos

 

Al zou mijn mond zoetgevooisde klanken stamelen

of woorden weven in warmrode tinten

als jij mij niet aanraakt met zachte vingers

kan ik alleen maar zwijgen

 

Al zou ik duizenden goed gezinde woorden fluisteren

ze uitstrooien over de zwarte aarde

als jij ze niet begiet met jouw levende water

zouden ze in de kiem zijn gesmoord

 

Al zou ik je schilderen in smaragdgroene tinten

je laten zwemmen in azuurblauwe zeeën

als jij mijn oog niet betovert met je stralende aanwezigheid

was mijn inkt opgedroogd

voorgoed

 

NG 22-09-2021

Wensdroom

 

dat je zult dansen door weidse korenvelden

met glanzende korrels die je 

laat smelten op je tong 

dat je de geur ruikt van klaprozen en margrieten

dat een vlinder op je hand blijft rusten

-je voelt alleen het trillen van zijn vleugels-

dat je dan even stilstaat 

om naar de wolken te kijken

 

dat je zult wandelen langs de golven

op je blote voeten in het zand 

dat je schelpen voelt tussen je tenen 

de zee hoort ruizen in stereo

dat je in de avondschemering

de zon ziet verdwijnen achter de horizon

dat de hemel langzaam rood kleurt

totdat de duisternis verschijnt

 

dat je zult lopen op kronkelige paden

op weg naar de top van de berg

dat de dorens zacht voor je zullen zijn

als je ze niet kunt ontwijken

dat je de scherpe randen van de rots trotseert

dat je valt en weer opstaat

jezelf overstijgt en de top bereikt

en geniet van een adembenemend vergezicht

 

dat je zult liggen in een grazige weide

vol hemelsblauwe bloemen

die langzaam verwelken

dat je het verdriet om voorbijgaan

achterlaat in het gras dat langzaam nat wordt

totdat de zon zo fel zal schijnen

dat je tranen oplossen in haar warme stralen

alsof ze er nooit waren geweest

 

Nel Goudriaan, 17-07-2021 

Zorgmantel *

 

uitgediend en afgedragen

een lap, een lor, een vod

waaraan herinneringen kleven

als kauwgum op een grauwe steen

 

afgeleefd en uitgedaan

een lap, een lor, een vod

waaraan het zweet kleeft

van een sleets geworden rug

 

gerafeld en uiteengevallen

een lap, een lor, een vod

waarin de jaren zuchten

van toegewijde zorg

 

ik ruik je klamme zweet

je opgedroogde tranen

ik hoor je kreunen onversaagd

meer klagen deed je niet

 

ik streel je, strijk over je

versleten afgeleefde huid

koester je, vertroetel je

troost je en draag je

 

 

Nel Goudriaan

 

01-02-2021

 

* Dit gedicht kreeg een eervolle vermelding in de wedstrijd MaatjeZ