aat mij wonen in jouw woorden
luisteren naar de klanken
en accoorden van je stem
meebewegen met je lussen
zwierend met de pen omhoog
en weer naar beneden buitelen
op de zachte blanco vlakken
van het onbeschreven blad
laat mij leven in jouw zinnen
dansend in jouw ritme
je beminnen
vragen formuleren, antwoorden creëeren
spelen met komma’s
jongleren met de puntjes van de i
meanderen langs de oever
van jouw klaterende woordenstroom
laat mij schuilen in jouw boeken
met een ongerepte blik
nieuwe werelden verkennen
verder kijken dan het heden
beelden betasten, zinnen strelen
keer op keer
speuren naar verloren woorden
tussen alle regels door
Nel Goudriaan, 23-03-2023
Beslagen zijn de ramen
van het lege huis
lang vervlogen dagen
zijn vervaagd en tevergeefs
zoek ik naar jou
ik koester
sporen van een ver verleden
wollen draden
van een lang versleten jas
verbleekte letters
van een onvergetelijke brief
ik wil verdwalen
in verhalen
in het late licht
zie ik een glimp van jouw gezicht
een verre glimlach
in de glans van een gedicht
©️ Nel Goudriaan
streel me
bespeel me
in het morgenlicht
houd de gordijnen
nog heel even dicht
koester me
bemoedig me
in de middagzon
schenk mij water
uit jouw bron
kus me
blus me
in het avondlicht
tot de hemel splijt
in een bliksemschicht
omarm me
verwarm me
in het duister van de nacht
troost me met jouw woorden
fluisterzacht
© Nel Goudriaan 02-02-2023
de vriend
die zonder woorden naast me zat
een blik, zijn armen om me heen
op het juiste moment
de vriend die me kent
weet wie ik ben
weet wanneer hij moet komen
weet wanneer hij moet gaan
de vriend
die mij van jongsaf kent
weet van de streken van mijn broer
zag hoe mijn vader lipstick bij het vuilnis smeet
want wufte ijdelheid is van de duivel
dat je dat maar weet
de vriendin
met wie ik gierend
mijn eerste bh paste
roze met wit ruitje voorgevormd
onder mijn strakke truitje
weer buiten trots met opgeheven hoofd
borsten naar voren
de vriend
met wie ik praatte
In de stilte van de nacht
met steeds opnieuw gevulde glazen
tot aan het ochtendgloren
herboren
vierden we het leven
vrienden
bleven, vrienden gingen
werden slechts herinneringen
één ding hebben ze gemeen
ze kleurden mijn leven als een regenboog
ik koester ze, ook uit het oog
voor altijd in mijn hart
© Nel Goudriaan 27-01-2023
laat mij wonen in jouw woorden
luisteren naar de klanken
en accoorden van je stem
meebewegen met je lussen
zwierend met de pen omhoog
en weer naar beneden buitelen
op de zachte blanco vlakken
van het onbeschreven blad
laat mij leven in jouw zinnen
dansend in jouw ritme
je beminnen
vragen formuleren, antwoorden creëeren
spelen met komma’s
jongleren met de puntjes van de i
meanderen langs de oever
van jouw klaterende woordenstroom
laat mij schuilen in jouw boeken
met een ongerepte blik
nieuwe werelden verkennen
verder kijken dan het heden
beelden betasten, zinnen strelen
keer op keer
speuren naar verloren woorden
tussen alle regels door
© Nel Goudriaan, 23-03-2023
Beslagen zijn de ramen
van het lege huis
lang vervlogen dagen
zijn vervaagd en tevergeefs
zoek ik naar jou
ik koester
sporen van een ver verleden
wollen draden
van een lang versleten jas
verbleekte letters
van een onvergetelijke brief
ik wil verdwalen
in verhalen
in het late licht
zie ik een glimp van jouw gezicht
een verre glimlach
in de glans van een gedicht
© Nel Goudriaan
Wat als je afdaalt in de diepte van je ziel
waar gedachten vertragen
geluiden dempen
waar niemand is om te behagen?
Wat als je kijkt in de spiegel van je ziel
waar woorden vervagen
de taal verstilt
waar je alleen bent met je vragen?
Wat als je duikt in het duister van je ziel
waar angsten je belagen
de donkere nacht
je opslokt met haar onbehagen?
Wat als je zwemt in de oceaan
van je ziel
waar zeeën van ruimte je omringen
waar je als een kind opnieuw mag beginnen
waar vissen wiegeliederen zingen?
© Nel Goudriaan