Kikkers

Kikkers. 

(een imitatio van 'Kwallen' van Frans Kuipers)

 

Drijvende dril in de vijver, 

Een tapijt van licht weerspiegeld in water, 

Glanzende belofte van leven.

 

Krioelende kikkervisjes. 

Elkaar verdringend in de kom. 

 

Kwaakblazen als ballonnen. 

(Ze bestaan slechts uit lucht.) 

 

Ze lokken en verleiden. 

(Eigendunk is hun motor.) 

 

Met lange achterpoten 

Vol kracht 

Zetten zij zich af

Tegen vermeende vijanden 

 

Kikkers.

Politici zijn kikkers

 

@Nel Goudriaan, 27 mei 2017

Pantoem over schrijven

Pantoem over schrijven

 

Schrijven is boetseren, schrijven is formeren 

Beelden onthullen en woorden weven 

Schrijven is schrappen, schrijven is leren

Ploeteren, zwoegen en scheppen van leven

 

 Beelden onthullen en woorden weven

Schrijven is de schaamte overwinnen 

Ploeteren, zwoegen en scheppen van leven 

Schrijven is opnieuw beginnen 

 

Schrijven is de schaamte overwinnen 

Kijken met de ogen van een kind

Schrijven is opnieuw beginnen 

Onstuimig waaien als een wervelwind

 

Kijken met de ogen van een kind

Spelen met zinnen, spelen met woorden

Onstuimig waaien als een wervelwind 

Luisteren naar klanken, luisteren naar akkoorden

 

Spelen met zinnen, spelen met woorden

Schrijven is schrappen, schrijven is leren

Luisteren naar klanken, luisteren naar akkoorden

Schrijven is boetseren, schrijven is formeren

 

@Nel Goudriaan januari 2017

Afhechten

Afhechten

 

Als ik naar mijn handen kijk

-getekend door de tijd-

zie ik weer de jouwe

 

met voorzichtige vingers

trekken zij de draden los 

van de schapenwollen trui

 

een fragiele draad 

verbindt ons

 

mijn armen bewegen mee

op jouw ritme 

mijn polsen wiegen losjes 

de taaie strengen wol

 

langzaam verdwijnt de trui 

draden vormen zich tot bollen

wachtend op

een nieuwe lente

nu jouw draad is afgehecht

rest mij niets meer dan 

de mijne op te pakken

en de eindjes aan elkaar te knopen

 

@Nel Goudriaan november 2016

Vloeibaar

Vloeibaar 

de eikenhouten tafel 

vol noesten en nerven 

draagt tevergeefs

mijn onbeschreven blad  

 

woorden stollen in mijn pen

de inkt lijkt opgedroogd

plots een windvlaag 

het blad waait op

-te licht bevonden-

 

ik loop naar buiten

adem frisse lucht 

zie een merel 

die opvliegt uit het natte gras

een naaktslak laat sporen na

 

weer binnen 

strijk ik mijn vochtige hand

over het naakte blad

en pak opnieuw mijn pen

de kobaltblauwe inkt

laat vreemde vlekken na

en ongekende werelden 

bevloeien nu mijn blad

 

@ Nel Goudriaan

12-02-2017